Читать книгу Su üzərində bahar - Rəfail Alı oğlu Tağızadə - Страница 48

Sənin çətirini alan küləyin,

öpüşü qonacaq yanaqlarına.

Enəcək, enəcək bir az aşağı —

o solan, göyərən dodaqlarına.

Bu yerin, bu göyün heç bilmədiyi,

ayın duymadığı, eşitmədiyi,

bir sevgi nəğməsi oxuyacağam

qara buludların qulaqlarına.

Daha bu əllərim çətirdi sənə,

o mil-mil barmağım pərdələnibdi.

Mənim baxışlarım şimşəkdən iti,

bulud pərən-pərən səpələnibdi.

Çırpdım küləkləri boz qayalara,

söndür, söndür məni, alışacağam.

Mənim coşan sinəm yelkən kimidi,

dəniz dodağından yapışacağam.