Читать книгу Od Valinoru do Mordoru - Andrzej Szyjewski - Страница 11

W roku wybuchu I wojny światowej świeżo zaręczony Tolkien spędza wakacje w domu swego brata Hilarego. W czasie tego odpoczynku słowo Éarendel, pochodzące z Chrystusa Cynewulfa, rodzi jego głębokie zainteresowanie. Próbując odkryć jego znaczenie, uznaje w nim Gwiazdę Wieczorną. Jak już wspomniano, drugim źródłem jego inspiracji jest cykl poematów Ziemski Raj Williama Morrisa o żeglarzu, który przybywa do nieznanego kraju i wysłuchuje szeregu mitów. Ponieważ zaczyna wtedy przelewać na papier swoje pierwsze próby poetyckie i nie bardzo potrafi nastawić się na wiążący temat, traktuje motyw wędrówki Éarendela na firmament jako przewodni łącznik czterech wierszy z przełomu 1914 i 1915 roku. Poemat o gwiezdnym żeglarzu Eärendelu natychmiast nasycony zostaje słownictwem i kryjącą się w nim mitologią, które pochodzą z wypracowanego języka.

Najwcześniejszy z cyklu (październik 1914 r.) jest wiersz Podróż Éarendela Gwiazdy Wieczornej, którego tytuł związany jest z pochodzącym z Cynewulfa wersem: Éalá Éarendel Engla Beorhtast [„Chwała Éarendelowi z aniołów najjaśniejszemu”], rozumianym jako stang. wersja tytułu. Oznacza to, że prawda poetycka, wydedukowane z niej „naukowo” ślady koncepcji Éarendela u ludów germańskich i własna inwencja Tolkiena splatają się tu w jedną całość. Zimą 1914 r. powstaje Pieśń o Eärendelu, zmieniona później w Zaproszenie Minstrela (czyli prośbę, by zaśpiewał o nim więcej). Kolejne poematy cyklu: Wybrzeża Faëry lub West of the Moon, East of the Sun oraz Szczęśliwi Żeglarze [Happy Mariners] pochodzą z następnych wakacji (lipiec 1915 r.). Problem Éarendela/Eärendila zostanie szerzej omówiony w następnym rozdziale.