Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 12

Səni tənqid etdim, əvəzində, dost,

Mənə naşı dedin, bisavad dedin.

Özün bu torpağa yad ola-ola,

Mənə ögey dedin, mənə yad dedin.

Döydü qapımzı yağlı kökələr,

Mənliyi xırdalar, adı yekələr.

Xarici mebellər, haram tikələr,

Evində tutuldu, nə isbat dedin?

Həqiqət önündə büküldü dizin,

Vətən torpağında qalmadı izin.

Elin qüdrətindən kor oldu gözün,

Bu cənnət yurduma xarabat dedin.

Aldada bilsən də qanmazı, xamı,

Alim dühasının başqadır tamı.

Elmdə, sənətdə ucaldı hamı,

Sən özün-özünə hələ yat, dedin!

Mədəniyyət deyil panama, papka,

Bir ev qiymətinə aldığın yupka.

Gəzdin layka plaş, xurumlu kepka,

Hər kəlmə başında diplomat – dedin!

Həris gözlərinə mil tutulanda,

Nitqin qıfıllanıb dil tutulanda.

Əlində nömrəli pul tutulanda,

Evimiz yıxıldı, ay arvad, – dedin.

Sən ki Alqayıta deyirdin dəli,

Yat, əziz qardaşım, yat on dörd ili!

Getdi başqa ərə, arvad da, bəli,

Ey vəfasız dünya, ey həyat, dedin!