Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 16

De, hardasan, ey Zərduştüm, Hörmüzüm,

Əsir qaldıq bu gərdişin altında.

Həqiqətlər, əfsanələr puç oldu,

Zəhər daddıq nəvazişin altında.

Yeyəmmədik, qana döndü payımız,

Haysız qaldı harayımız, hayımız.

Buza döndü baharımız, yayımız,

İsinmədik al Günəşin altında.

Soran yoxdur, bu nə dağdı, düyündü?

El ağladı, bədxah ona söyündü.

Nəzarətsiz, haqqsız, muzdsuz üyündü,

Neçə mahal, neçə dişin altında.

Nə ad verim bu zamana, bu çağa?

Qəm göyərir, baxsan hansı bucağa.

Kəc baxdılar, daş atdılar ocağa,

Külə döndü kabab şişin altında.

Ay Alqayıt, zər taxtına güvənmə,

Bu çağına, bu vaxtına güvənmə.

Tərəqqinə, şeş bəxtinə güvənmə,

Yek gizlənib həmin şeşin altında.