Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 13

Ey şəfam, şəfqətim, gözüm yoldadır,

Yastı çəmənlərə, düzə, bir də gəl.

Kədəri böyükdür tut ağacının,

O köhnə cığıra, izə, bir də gəl.

Sənsiz bu dağlarda çənəm, çiskinəm,

Ömrü səksəkəli, bəxti küskünəm.

Elə nisgilliyəm, elə miskinəm,

Çatılıb əllərim dizə, bir də gəl.

Nə qədər möhnətə, dözmüşəm sənsiz?

De, hansı çiçəyi üzmüşəm sənsiz?

Görüş yerlərini gəzmişəm sənsiz,

Sancılıb bağrıma nizə, bir də gəl.

Gəl, yenə çoxalsın qayğım, təsəllim,

Əlinə dəyəndə titrəsin əlim.

Nitqim qıfillansın, lal olsun dilim,

O şirin söhbətə, sözə, bir də gəl.

Ruhuma doğmadır, qartalın səsi,

Çiçək toplamaqda gəl tutaq bəhsi.

Çıxsın yadımızdan palıd hikkəsi,

Kababı yandıraq közə, bir də gəl.

Bir mənəm, bir xəyal, bir həzin tütək,

Möhnət olan yerdə nə gül, nə çiçək?

Üzərrik yığmışam sənə bir ətək,

Qoymaram gələsən gözə, bir də gəl.

Alqayıtam, eldə qəm çəkə-çəkə,

Biganə qalmadım anda, məsləkə.

Bu qədər möhnətə, bu qədər yükə,

Çətin ki, ürəyim dözə, bir də gəl!