Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 2

Mənim ürəyimdə kədəri xal-xal,

Dərdi çəkilməyən yükdü bu dünya.

Ömrü yaşanmamış, meyvəni kal-kal,

Nə qədər budadı, tökdü bu dünya?

Ümmana qərq oldu Nuhun vaxtından,

Fironlar, Şəddatlar küsdü baxtından,

Neçə fatehləri saldı taxtından,

Neçə xanimanlar sökdü bu dünya.

Bir əlində xeyir, o birində şər,

Kimə nə qismətdir, kimə nə düşər?

Haqsızlıq oduna yananda bəşər,

Ah çəkib boynunu bükdü bu dünya.

Ötdü, ötən günlə tapışmaq olmaz,

Qəza yelkənində çapışmaq olmaz.

Onu dayaq sanıb, yapışmaq olmaz,

Kiprikdən asılan tükdü bu dünya.

Bəzən ağı qatdı zər qaşıqlara,

İçirdi taleyi sarmaşıqlara.

Büllur saraylara, gur işıqlara,

Ağır zülmət olub çökdü bu dünya.

Qılınc var, nizə var ipək telində,

Mələklər, iblislər öz əməlində.

Ana torpağımı cəllad əlində,

Hərrac bazarına çəkdi bu dünya.

On il müharibə, on il məşəqqət,

Baxdım əməlinə duymadım riqqət.

Ay Alqayıt, şum eylədi, nəhayət,

Yurdunda mərmilər əkdi bu dünya.

26 iyun 1995-ci il, Xanlar.