Читать книгу Dağlar - Aşıq Alqayıt - Страница 4

Ulu səcdəgahdı Vətən torpağı,

İnsan ocağına, pirinə dəyməz.

Şənlikdə sevinər, yasda ağlayar,

Elin xeyirinə, şərinə dəyməz.

Bir eylik eləsən, min bəla sovar,

Ögeylik, nadanlıq neçə qəlb ovar,

Kimin ki, ucalmaq təmənnası var,

Dünyanın ləlinə, zərinə dəyməz.

Müqəddəs saymayın xanimanları,

Çoxdur bu fələyin qəm sükanları.

Yığılsa dünyanın okeanları,

Yurdun Arazına, Kürünə dəyməz.

Rast gələn olubmu qış vaxtı selə,

Ya bir tər çiçəyə, ya şəbnəm gülə?

Namərdin yığdığı ləl olsa, belə,

Mərdin ayağının kirinə dəyməz.

Əl deyil, qılıncdı şər yazan əllər,

Gül deyil, torpaqda bitməyən güllər.

Alqayıt, mənasız yaşanan illər,

Xoş keçən günlərin birinə dəyməz.