Читать книгу Verkaro de V. N. Devjatnin, Libro Unua - Devjatnin Vasilij N. - Страница 13

Ho, frosteto kara,

Rusa vi bravulo!

Iras vi en gantoj

Kaj en fela ĉapo!

Ho, frosteto kara

Kun vangetoj ruĝaj!

Korpon vi frostigas,

Sed anim’ varmiĝas!

Ĉu frostet’ memoras,

Kiam kun knabino

Sur glitveturilo,

Kvazaŭ birdo, flugis

Mi en nokt’ malluma?

Kaj al mi mallaŭte

Ŝi kun am’ murmuris:

«Vi frostiĝis, kara?

Apud mi kuŝiĝu,

Mi vin tuj varmigos!..»

Pelton ŝi malfermas, —

Kaj ĉe blanka brusto

Bone mi varmiĝas!..

Ŝiaj okuletoj

Fajreretojn ŝutas,

Kaj vangetoj ŝiaj

Kvazaŭ flamo brulas, —

Mia fajra koro

Ankaŭ ekbruliĝas…

Ho, frosteto kara,

Rusa vi bravulo,

Ja por mi vi ĉiam

Estis frat’ aminda!