Читать книгу Stukkies van die hemel op aarde - Dirkie Smit - Страница 16

Ons moet leer om tyd te maak vir die Gees.

Só skryf Gregory Jones, dinamiese jong Metodiste-teoloog en president van die gevierde teologiese fakulteit van Duke-universiteit. Hy is ’n etikus, en geïnteresseerd in gelowiges se oortuigings oor morele vrae, oor die talle uitdagings van die openbare lewe – van geweld tot armoede, en wat-nog-ook.

In dié sake moet ons leer tyd inruim vir die Gees, sê hy. Ons moet leer tyd máák, moeite doen, uitvind, nadink, bid, gesels. Ons moenie ons oë wegdraai en belangstelling verloor of – ewe erg – kitsantwoorde verkondig en roem in ons oppervlakkige slagspreuke nie.

Ons moet begryp hoe ernstig ons oortuigings oor morele sake is, hoe hulle die hart van ons geloof raak, én hoe ingewikkeld hulle is. Ons moet afsien van ons goedkoop oornag-oplossings, en hard dink en hard werk, oor lang tye heen, sáám met ander – want dis presies waartoe die Gees ons roep, sê hy. Volgens die Bybel is die Gees nie so haastig en gou tevrede soos óns nie, maar lei ons langs lang weë van geleidelike oordeelsvorming, groeiende insig, verdiepte onderskeidingsvermoë en lewensveranderende betrokkenheid. Lang weë, wat tyd kan neem.

Dié soort gedagtes kom al van ver saam met Gregory Jones, soos uit die titels van sy bekende en invloedryke werke deur die jare blyk. [4]Transformed judgment wys byvoorbeeld hoe gelowiges wat in die drie-enige God glo, juis in die lig van die evangelie, núút, ánders, veranderd kan leer dink oor die ingrypende morele vrae van die lewe. [5]Reading in communion verduidelik weer hoe gelowiges sáám met ander die Bybel moet bly lees en bedink, want slegs sáám, deur luister en hoor en leer, ontdek ons wat aangaan en watter bydrae ons kan maak. [6]Embodying forgiveness bedink met praktiese idees en voorstelle hoe die kerk inderdaad – met hoeveel moeite, hoeveel tyd, hoeveel harde werk, hoeveel geduld en tyd met en vir mekaar! – die soort gemeenskap kan word wat daadwerklik genade en vergifnis uitlewe, beoefen en beliggaam.

Maar dis nie eintlik boekekennis wat finaal sy oë hiervoor geopen het nie, sê Jones. Dit was eers toe sy vyfjarige spruit op ’n dag verwonderd vir hom vra – terwyl hy ure lank voor die televisie sit – hoekom hy dan soveel tyd het vir basketbal maar so min vir kerkgoeters? Dis tóé dat hy besef het ons moet leer om tyd te maak vir die Gees.