Читать книгу Stukkies van die hemel op aarde - Dirkie Smit - Страница 19

Ons Vader wat in die hemel is,

hoe sou ons tog die wonder van u Skepperhand kon bespeur

in die eenvoud van ’n haselneut,

in die wonder van alle lewe,

in die belofte van elke nuwe oggendskemer,

in die rustigheid van elke aand wat daal?

Hoe sou ons u krag kon sien in die weerlig en die donder,

u grootsheid in die oseane wat eindeloos voor ons uitstrek

en die berge wat hoog bo ons uittroon?

Hoe sou ons tog u voorsienige sorg kon ontdek

in die blomme van die veld en in die voëls van die hemel?

Hoe sou ons u trou bely kon hoor

in die dankbare brul van die leeus

en die sagte drup van die eerste reëns?

Hoe sou ons u heiligheid kon ervaar

in die roetine en verveling van elke dag,

u geregtigheid te midde van die onreg en die leed van die lewe?

Hoe sou ons u troos kon aanvoel

as die sorge ons keel en die vrees ons hart beklem?

Hoe sou ons die geheimenis van u liefde kon ervaar

in die grootsheid van die mens,

in die onbeskryflike wonder wat onsself is?

Here onse God,

hoe sou ons tog u eie aanwesigheid by ons

kon gewaarword in die doodgewone van elke dag,

die stukkies van u hemel

in die gebrokenheid van ons aardse verblyf –

as U nie Uself aan ons openbaar nie?

As U nie self onder ons kom woning maak nie?

As U nie in stilte in ons harte fluister nie?

Amen.