Читать книгу Samozwaniec. Tom 4 - Jacek Komuda - Страница 18

Kat szarpnął za rubaszkę Szujskiego. Perły trysnęły na wszystkie strony. Obnażył mężczyznę, zdjął mu z głowy marmurkowy szłyk.

I teraz wszyscy zobaczyli dumnego kniazia takim, jakim był naprawdę. Bez szuby i kaftana; bez wielkiej czapy. Moskal był nagi. Duma i bogactwo opadły z niego razem z sukniami. Na szafocie stał pomarszczony, łysy starzec. Choć był skwar, Szujski dygotał, jakby chwytały go palce śmierci. Pofałdowany brzuch trząsł się, nagie ramiona pokryte rzadkim rudym włosem były koślawe i blade.

Kniaź już zrozumiał. Wyciągnął głowę jak żółw, kiedy Basmanow podał mu na dłoni chrest wysadzany rubinami.