Читать книгу Przywództwo wyższego stopnia. Blanchard o przywództwie i tworzeniu efektywnych organizacji - Ken Blanchard - Страница 38

Współzałożyciele The Ken Blanchard Companies: Ken Blanchard, Margie Blanchard, Don Carew, Eunice Parisi-Carew, Fred Finch, Laurence Hawkins, Drea Zigarmi, Pat Zigarmi

Przy założeniu, że kluczem do odpowiedniego traktowania pracowników i motywowania ich do dobrej obsługi klienta jest empowerment, konieczne staje się przyjęcie strategii przenoszącej punkt ciężkości z przywódcy postrzeganego jako szefa i nadzorcę na przywódcę-partnera i motywatora. Należy jednak sprecyzować, czym jest odpowiednia strategia i styl przywództwa.

Przez długi czas uważano, że istnieją tylko dwa style przywództwa – autokratyczny i demokratyczny. Ludzie krzyczeli na siebie z tych dwóch przeciwległych biegunów, twierdząc, że ich styl jest najlepszy. Przywódców demokratycznych oskarżano o zbytnią łagodność i spolegliwość, podczas gdy o ich autokratycznych kolegach mówiono, że są bardzo sztywni i dominujący.

Menedżerowie, którzy ograniczą się do jednego z tych dwóch ekstremów, będą z natury rzeczy nieefektywnymi „półmenedżerami”. Efektywni menedżerowie są elastyczni i potrafią dostosować swój styl przywództwa do sytuacji. Nowy pracownik, któremu brakuje doświadczenia do wykonania bieżącej pracy, potrzebuje instrukcji. Z kolei gdy jest doświadczony i ma odpowiednie umiejętności, na pewno nie potrzebuje ścisłego nadzoru. Każdy pracownik znajduje się na innym etapie rozwoju, zależnie od zadań, jakie ma do wykonania w danym okresie.

Aby osiągnąć maksymalne wyniki, należy dostosować przywództwo do etapu rozwoju osoby, której się przewodzi.

Zbyt duży albo niedostateczny nadzór, tzn. dawanie pracownikom zbyt wielu albo zbyt mało instrukcji, negatywnie wpływa na rozwój pracowników. Dlatego tak istotne jest dostosowanie stylu przywództwa do etapu rozwoju pracownika. Strategia dostosowywania stanowi podstawę przywództwa sytuacyjnego, modelu przywództwa początkowo opracowanego przez Kena Blancharda i Paula Herseya na Uniwersytecie Stanowym Ohio w 1968 roku42. Poprawiony model, Przywództwo Sytuacyjne SLII^® (Situational Leadership^® II) jest uznawany za efektywne podejście do zarządzania i motywowania ludzi, bo zachęca do komunikowania się i kształtuje partnerstwo między liderem i pracownikami, których lider wspiera i od których zależy. Model ten można podsumować następująco:

42

Pierwotna wersja modelu Hersey-Blanchard zyskała sławę po opublikowaniu w 1969 roku klasycznego już tekstu, Management of Organizational Behavior (Metody zarządzania w organizacji), który teraz wydano po raz ósmy. Po odkryciu, że niektóre założenia modelu zostały negatywnie zweryfikowane w praktyce i były niezgodne z badaniami nad rozwojem zespołów, Ken Blanchard oraz współzałożyciele The Ken Blanchard Companies, Margie Blanchard, Don Carew, Eunice Parisi-Carew, Fred Finch, Drea Zigarmi i Patricia Zigarmi, opracowali model Przywództwa Sytuacyjnego SLII^®. Książka Leadership and the One Minute Manager (Jednominutowy Menedżer i przywództwo) autorstwa Kena Blancharda oraz Drea Zigarmi i Patricii Zigarmi stanowiła początek nowej ery Przywództwa Sytuacyjnego SLII^® dla menedżerów na całym świecie.