Читать книгу Kosmetologia t. 1 - Группа авторов - Страница 52

Skórę właściwą (cutis vera) tworzą dwie warstwy, bez wyraźnej granicy między nimi (ryc. 6.6).

Rycina 6.6.

Budowa skóry właściwej: a – naskórek; b – warstwa brodawkowa skóry właściwej (włókna kolagenowe drobniejsze); c – warstwa siateczkowata skóry właściwej (znacznie grubsze włókna).

Warstwa brodawkowa sąsiaduje bezpośrednio z błoną podstawną. Jest zbudowana z tkanki łącznej właściwej luźnej, a więc takiej, w której sieć włókien jest stosunkowo delikatna, a ilość istoty podstawowej substancji międzykomórkowej – duża. Nazwa pochodzi od brodawek skórnych, czyli uwypukleń tkanki w kierunku naskórka. Do brodawek dochodzą naczynia krwionośne, są w nich również rozmieszczone ciałka czuciowe. Charakterystyczna jest w tej warstwie obecność włókien oksytalanowych, w większości przebiegających prostopadle do powierzchni skóry. Wewnętrzną granicę warstwy brodawkowej stanowi splot powierzchniowy (podbrodawkowy). Jest to obszar, w którym sieć tętnicza łączy się z siecią żylną. Drugi taki obszar (splot głęboki) leży na granicy skóry właściwej i tkanki podskórnej.

Między tymi dwoma splotami leży warstwa siateczkowa skóry właściwej, chociaż granica nie jest wyraźna. W obszarze warstwy siateczkowej zlokalizowana jest jeszcze trzecia sieć żylna, ale nie tworzy ona splotu z tętniczą (te są tylko dwie). Włókna sprężyste występują w tej warstwie w postaci włókien elauninowych, biegnących równolegle do powierzchni skóry; są one położone w obszarze zewnętrznym (od strony warstwy brodawkowej). Głębiej leżą dojrzałe włókna sprężyste. Włókna kolagenowe w warstwie brodawkowej są stosunkowo cienkie i delikatne, a w warstwie siateczkowej znacznie grubsze i gęste, co określa tę tkankę jako łączną właściwą zwartą. Funkcjonowanie skórnych naczyń krwionośnych i inne aspekty czynności skóry właściwej omówiono w rozdziale 7.