Читать книгу Kosmetologia t. 1 - Группа авторов - Страница 59

Odczyn powierzchni naskórka (pH) jest pochodną składu łoju, potu (zwłaszcza kwasu mlekowego) oraz mieszaniny substancji powstających z rozpadu białek i lipidów nabłonka, a także metabolitów flory skóry. W praktyce pH wynosi 4,5–6,2 (u mężczyzn odczyn ten jest minimalnie niższy niż u kobiet).

W konsekwencji na powierzchni skóry rozwijają się tylko mikroorganizmy dobrze tolerujące lekko kwaśny odczyn. Dlatego, jeśli przenikną one przez nią wskutek jakiegoś zaburzenia funkcji bariery skórnej, mają niewielką możliwość rozwoju, ponieważ pH we wnętrzu organizmu wynosi około 7,4 (pH krwi), a do takich warunków te mikroorganizmy nie są przystosowane.

Ze względu na znaczenie prawidłowego odczynu skóry należy przykładać dużą wagę do tego, aby nie ulegał zmianie pod wpływem działania kosmetyków. Nie wystarczy jednak ich prawidłowy odczyn. Nie mogą one również wchodzić w reakcje chemiczne ze składnikami łoju, potu, naskórka, wpływając tym samym na zmianę pH powierzchni skóry.