Читать книгу АСАРЛАР (II жилд) - - Страница 61

Кичик қалбим кенг жаҳонга сиғмайди,

Кечалари зирқирайди, сиқтайди.

Ҳеч ким дардим ҳосилини йиғмайди,

Ишқим боғи хомуш-хомуш йиғлайди.

Бунча мунглуғ бу дунёнинг сойлари,

Сойларида йиғлаб борар ойлари,

Сарғаймишдир кўнглим қолган жойлари,

Юлдузлари – кумуш-кумуш, йиғлайди.

Йўқотганим оқ тулпорми, кўк тулпор?

Мен билмайман, нима бўлди сўнг тулпор?

Дилларимда йиғлаб ўтар ўн тулпор,

Белларимда ўн Алпомиш йиғлайди.

Дунёсидан умидларим шулмиди?

Дил берганим тиконми ё гулмиди?

Ёнганимнинг натижаси кулмиди?

Бегона кул менга таниш йиғлайди.

Бошни энди балоларга шай қилсам,

Ўз ғамимни ўз танимга май қилсам,

Саҳроларнинг қамишини най қилсам,

Оҳлар урсам, ойлаб қамиш йиғлайди.