Читать книгу Տաղեր - იაკობ ცურტაველი - Страница 15

Իսկ դու ընդէ՞ր ես խռովեալ, Երուսաղէմ.

Հակառակ քո փրկութեանըդ վարանիս,

Զի յազգէ աբրահամեան է շառաւիղն,

Եւ յարմատոյն Յեսսեայ ծաղկեալ է գաւազանն:

Երանեն, քեզ երանեն, քեզ երանեն,

Ամենայն ազգ եւ ազինք քեզ երանեն.

Քեզ փըրկիչ եւ ազատիչ յայտնեալ այսաւր,

Եւ մեզ պարտ է այնըր լուսովըն զարդարիլ:

Դու խընդա եւ զուարճացիր, Երուսաղէմ.

Ուրախացի'ր բերկրեալ, ցնծա', մայրաքաղաք.

Ձայն աւետեաց հընչեաց յերկնից առ ձեզ, մարդիկ.

Ելէք տեսէք ի Բեթղահէմ` զըսքանչելիս:

Հրեշտակաց իմն է բարբառս այս սոսկալի,

Եւ զաւրաց երկնաւորացըն` շուրջ զայրիւն.

_ Աւրհնութիւն Հաւր ի բարձունս, _ երգեն զուարթունք, _

Եւ յերկիր խաղաղութիւն որդւոց մարդկան:

Մեծարի այսաւր Կուսիւն մայրըն Սառա,

Պայծառանայ հայր Աբրահամ սուրբ ծերունին,

Զի աւետեաց Որդին եկեալ հիւր առ նմա

Հաղորդս առնել ուրախութեան ընդ զաւրս երկնից:

Որք էաք մեղաւք կապեալ ի յԱդամայ,

Քրիստոսիւ արձակեցաք ի կապանաց,

Եւայիւ դատապարտեալ ազգըն կանանց

Մարիամաւ ազատեցան ի յանցանաց:

Ընդ նոսին համաձայնեալ ուրախութեամբ.

Երգեմք եւ մեք Տեառն Աստուծոյ. Փա~ռք ի բարձունս: