Читать книгу Տաղեր - იაკობ ცურტაველი - Страница 4

Այսաւր ցընծութիւն հողեղինացս,

Եւ աւետիք խընդութեան փըրկողին ծննդեան:

Սա յերկնից իջեալ ի ծոցոյ Հաւր,

Որդի եւ Բան անմարմին` եղանի մարմին:

Է զարմանք հրաշից աննիւթ Բանին

Լինել մարմին տիրապէս եւ մնալ անմարմին:

Զանհաս այս խորհուրդ վերին զաւրացն

Ծանուցեալ ասէին` ըզփա~ռս ի բարձունս:

Աստղն արեւելեան զարդարութեան

Եցոյց յայրին զարեգակն ընծայաբեր հովուացն,

Յորմէ սրովբէքն ծածկեալ ըզդէմըս

ԶԵրեքսըրբեանն երգէին. հովիւքն աւրհնէին,

Սարսեալ քրովբէիցն տեսանելով

Զվերանըստեալըն ինքեանց ի գիրկըս Կուսին:

Բանն, որ կերակրէ բանիւ զհոգիս բանականաց,

Դընի յանբանից մըսուր:

Առած Միքիայ առ Բեթղահէմ այսաւր լըցաւ,

Ուստի հացիւ կենաց կերակրիմք:

Նոր երգս աւրհնութեան անճառ Բանին մարմնացելոյ

Մատուսցուք այժմ եւ յաւիտեան: