Читать книгу Տաղեր - იაკობ ცურტაველი - Страница 8

Նոցին համաձայնեալ եւ մեք ցընծութեամբ

Երգեմք ընդ հովիւսն` ըզփառս ի բարձունս.

Րախճանամք երկրաւորքս ցընծութեամբ երկնայնոցն,

Սրովբէից անտեսն այսաւր տեսանի.

Ի բարձունս անհասն յերկրի երեւի,

Սոսկալին քրովբէից ի գիրկըս գըգուի.

Ի յայրն իջավանի որ յաթոռ ընդ Հաւր,

Երկնից թագաւորն դընի ի մըսուր.

Եւ խանձարրաւք պատի զլոյս փառաց զգեցեալն,

Րամից մարդկայնոց գայ ի փըրկութիւն:

Գովեմք նոր երգով զնորածին արքայն,

Սըմա միայնոյ տացուք այժմ ըզփառս: