Читать книгу Տաղեր - იაკობ ცურტაველი - Страница 16

Այսաւր աւետեաց ձայն եհաս ի յունկն Եւայի,

Եւա` առաջին կոյս, ցնծայր դըստերբ Կուսիւն,

Կուսին խընդութեան լուր զըւարթունն իջեալ գոչէր,

Գոչէր Գաբրիէլ. «Որախ, ը~, լեր, բերկրեալե:

Բերկրեալ ցընծայր Կոյսն աւետեաւք հրեշտակապետին,

Հրեշտակըն զարհուրէր` տեսեալ ի նմա զառաքողն,

Զառաքողն առաքեալն ծանեաւ յառաջ եկեալ,

Եկեալ հուրն, որ ի մորենին վառեալ ոչ այրէր:

Ոչ այրեալ, այլ սըրբեալ ինքեան տաճարացոյց,

Տաճար հոգեւոր ի Հոգւոյն, ը~, նախ մաքրեալ,

Մաքուր խառնարան գինւոյն իմաստութեանըն Հաւր,

Հաւր մըշակեալ որթն անդ տընկեալ արմատացաւ:

Յարմատոյն Յեսսեայ գաւազան, ը~, ծաղկեցաւ,

Ծաղիկ կուսածին, ձըմերան հալածող գարուն,

Գարուն հոգեւոր աշխարհի յայտնեալ ճըշմարիտ,

Ճըշմարտութիւն յերկրէ ի Կուսէն բուսաւ պըտուղ:

Պըտղոյն առաջնոյ մահ լուծաւ կենացըն պըտղով,

Պըտուղ անմահին ծառոյ տուաւ մեռեալն Ադամայ,

Ադամ վերըստին եմուտ ի դրախտն Եւայիւ,

Եւա պարէ այսաւր ծնանելով զԱստուածորդին:

Որդին, ծածկեալն առ Հաւր, այսաւր յայտնի մարմնով,

Մարմնով անմարմին Բանն մարդկան փըրկող եկեալ,

Եկեալ մըկըրտել Յորդանան ի Յովհաննէ,

Յովհաննէս հրաժարէր. «Ինձ պարտ է ի քէն մկրտիլ, Տէ'րե:

Տէր լուսոյն լոյս զգեցեալ, որ ըզգեցոյց մեզ ըզլոյս,

Լուսափայլ Հոգին գայր աղաւնակերպ յերկնից,

Երկնիցըն փակեալ դրունք եղեն բացեալ այսաւր,

Այսաւր զմարմնացեալ Բանն Հայր` Որդի դաւանէր:

Դաւանեմք ընդ նըմին էակից Հաւր զՈրդի,

ԶՈրդի եւ զՀոգի ընդ Հաւր անճառ, ը~, միութեամբ.

Միոյ տէրութեանն յաւէտ նըւագեմք ըզփառս,

Փա~ռք երից միոյ միշտ, այժմ եւ յաւիտեանս, ամէն: