Читать книгу Տաղեր - იაკობ ცურტაველი - Страница 7

Այսաւր ի սկըզբան Բանն, որ ընդ Հաւր միշտ յէութեան,

Ծընանի մարմնով, անյեղապէս գոլով բնութեամբ:

Այսաւր ծոցածին լոյսն, որ յառաջ քան զյաւիտեանս,

Ծագեցաւ յերկրի ի կուսական յորովայնէ:

Այսաւր հինաւուրցն Աստուած էակն եղականաց,

Եղանի մանուկ ի զաւակէ Դաւթի ծընեալ:

Այսաւր յարմատոյն Յեսսեայ բըղխեալ մեզ գաւազան,

Ծաղկեցաւ ծաղիկ կենդանատու տիեզերաց:

Այսաւր զլոյս փառաց, որպէս զաւթոց արկող զինքեամբ,

Խանձարրաւք պատի եւ յանբանից մըսուր բազմի:

Այսաւր սրովբէիւք պարածածկեալ թեւաւք խորհուրդն

Յայտնեցաւ մարդկան ի սուրբ յայրին Բեթղահեմի:

Այսաւր ի հրանիւթ քառակերպեան նըստեալն յաթոռ,

Նըւաստացեալ բառնի ի գիրկըս հողեղինի:

Այսաւր կերակրողըն համայնից կենդանութեանց,

Կերակրի կաթամբ ի կուսական բըղխեալ ըստեանցն:

Այսաւր մոգքն աստեղբ յարեւելից եկեալք ի յայրն,

Երկիր պագին` ոսկի եւ զըմուռ, խունկ ընծայեալ:

Այսաւր որ հովուէրըն զԻսրայէլ հովիւըն քաջ,

Բացաւթեայ հովիւք երգեն նըմա. Փա~ռք ի բարձունս: