Читать книгу Prześcignąć swój czas - Maciej Petruczenko - Страница 25

Po powro­cie do Pol­ski Jakub Kir­szen­stein roz­po­czął poszu­ki­wa­nie pracy. Zgło­sił się do Filmu Pol­skiego w War­sza­wie do Dyrek­cji budow­nic­twa fil­mo­wego. Tam otrzy­muje infor­ma­cję, iż Naczelna Dyrek­cja Filmu Pol­skiego znaj­duje się w Łodzi. Jedzie do Łodzi, roz­ma­wia z dyrek­to­rem naczel­nym, potem z dyrek­to­rem kadr, który oka­zuje się byłym przed­sta­wi­cie­lem rządu pol­skiego w Moskwie, tym samym, który zała­twiał w Lenin­gra­dzie sprawy zwią­zane z reewa­ku­acją. Jakub uzy­skuje pro­po­zy­cję pracy w Łodzi oraz infor­ma­cję, iż w następ­nym roku Naczelna Dyrek­cja Filmu Pol­skiego prze­nie­sie się do War­szawy i że są zain­te­re­so­wani jego kwa­li­fi­ka­cjami. Nie przyj­muje tej pracy – nie odpo­wiada mu Łódź – i otrzy­muje obiet­nicę, iż po prze­nie­sieniu Dyrek­cji do War­szawy dosta­nie pracę oraz miesz­ka­nie w War­sza­wie. Wraca do War­szawy. Dostaje tam pracę w Biu­rze Sprze­daży Apa­ra­tów Elek­trycz­nych pod­le­głym Mini­ster­stwu Prze­my­słu i Han­dlu. Dostaje miesz­ka­nie w Ale­jach Nie­pod­le­gło­ści. Po roku pracy otrzy­muje zawia­do­mie­nie o prze­nie­sieniu Naczel­nej Dyrek­cji Filmu Pol­skiego do War­szawy.

Dostaje pro­po­zy­cję pracy w Nad­zo­rze Tech­nicz­nym Filmu Pol­skiego oraz przy­dział tym­cza­so­wego miesz­ka­nia na tere­nie Wytworni Fil­mów Doku­men­tal­nych w War­sza­wie wraz z obiet­nicą otrzy­ma­nia nowego miesz­ka­nia w remon­to­wa­nym budynku Filmu Pol­skiego. Zaj­muje się nad­zo­rem nad stroną tech­niczną woje­wódz­kich zarzą­dów kin. Rów­no­cze­śnie pro­wa­dzi dzia­łal­ność kon­sul­ta­cyjną dla pro­jek­tan­tów pro­jek­tu­ją­cych obiekty zwią­zane z fil­mem, jak wytwór­nie fil­mowe i kino­te­atry. Zaczyna udzie­lać porad tech­nicz­nych, budow­la­nych oraz doty­czą­cych tech­no­lo­gii tych obiek­tów, róż­no­ra­kich insta­la­cji itp. Za zgodą kie­row­nic­twa resortu roz­po­czyna pracę w biu­rze pro­jek­to­wym na 1/2 etatu jako pro­jek­tant. Zostaje rów­nież powo­łany do zespołu redak­cyj­nego mie­sięcz­nika Kino­tech­nik. Kolejno prze­cho­dzi do nowo zor­ga­ni­zo­wa­nego Fil­mo­wego Biura Tech­nicz­nego – będą­cego jed­nostką naukowo-badaw­czą, na sta­no­wi­sko kie­row­nika jed­nego z dzia­łów tech­nicz­nych, gdzie pro­wa­dzi prace zwią­zane z kon­struk­cjami nowych urzą­dzeń fil­mo­wych. Po pew­nym cza­sie otrzy­muje pro­po­zy­cję obję­cia sta­no­wi­ska Dyrek­tora Tech­nicz­nego w Woje­wódz­kim Zarzą­dzie Kin (obej­mu­ją­cym woj. war­szaw­skie, bia­ło­stoc­kie i lubel­skie). Z początku odma­wia, ale potem przyj­muje z warun­kiem, iż po zor­ga­ni­zo­wa­niu spraw­nie dzia­ła­ją­cego działu i warsz­ta­tów wróci do poprzed­niej pracy.