Читать книгу Сайланма әсәрләр / Избранные произведения - Нури Арсланов - Страница 21

Балачакта мине сабый итеп

Алдый иде юатып олылар,

Хәзер инде мин картаеп җиткәч,

«Алдамакчы» яшьләр-колыннар.

Мин ышанмам, «сөям» димә, шугым,

Син карлыгач булып уйнакла,

Дулкыннардан биек яшел ярга –

Тиң ярыңа барып кунакла.

Кыска була шәфәкъ кызыллыгы,

Ул хәбәр тик кояш батудан…

Нәрсә матур җирдә алсуланып,

Нурда балкып таңнар атудан?!