Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 25

Ты такая прыгожая,

Нібы Берагіня

Ў фатэлі

З кубачкам кавы духмянай…

Тваіх валасоў кілімы

Бярэзінай альбо

Волмай

Змягчэламу сэрцу

Даюць

Прытулак.

Пах тваёй прыгажосці

Казыча

Жывіцай жаданні…

Адлегласць між намі —

Прывіды ды

Зданні

Тваіх сябровак-ахоўніц:

Вадзяніцы,

Каўкі,

Беражніцы

Светла-пяшчотным ценем

Душы

Нечыя грэюць…

Салодкім як грэх

Вуснаў алеем

Малюеш

Мой свет

Навакольны.

Пахне мне глеем

Далёкай

Бярэзіны або

Блізкае Волмы.

Сэрца нямее,

Дранцвее,

Буцвее.

Пад покрывам Поўні

У фатэлі

Дыяруш крозаў

Гартае

Вецер самоты…

Ты такая прыгожая —

Піша ў паветры

Дымок кавы

Філігранна,

Выкштацона,

Бязмоўна.

…прачынаешся.

У кватэры —

Пах глея

І жывіцы.