Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 26

Вішняй зімовае наспеў твой сон

І нібы птушка з далоняў

Успырхнуў у неба

Празрыстае як сон

Пра птушку і

Вішню і

І зіму.

Неснагавую зусім зіму.

Час ад часу слязлівую.

Прахалодную як труну ў

Прасторы трупярняў.

Безумоўна,

Ты адзіны там з жывых

(Ці табе так падаецца?)

Бо сон, вядома, надзейны падманнік і

Падменнік

Заменнік

Жыцця, у якім

Зімовай вішняй даспявае

Богам згубленае Слова.