Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 39

Стары і мудры воран

Заўсёды адзінотны.

Як вецер у няволі,

Вялікі і маркотны…

Як палкаводзец слынны,

Важак галоднай зграі…

Як Дух імклівай плыні,

Як цені на змярканні…

Ён чулы і сцішэлы,

Як лісце пасля віхры.

І голас памягчэлы

З жыццёвае палітры…

Стары і мудры воран

Ў чаканні заблукалы…

Наверсе – спевы зорак,

Унізе – цень расталы..