Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 43

Віна Румыніі глыток уночы,

Срабрыстай поўні ззянне-след…

З-за мора прывіды пакрочуць,

Каб атуліць магнолій свет…

Твая рука трымціць, бы лісце,

А позірк поўняй блаславён…

Яшчэ глыток… каб не даплысці…

Яшчэ мо крок… каб не праклён…

А золак жвава смокча цені,

Грамніцы рэдзенькай камлі…

Імчымся разам на арэлях,

Пакуль не злучым берагі…

Адной струной, адзіным мігам

Глыток румынскага віна…

Пачуеш сэрца грукат-скрыгат,

Як быццам бурыцца сцяна…

Знікаюць прывіды на хвалях,

Вось сонца твар наўскрай жытла…

Яшчэ глыток… і на каралях

Зайграе полымя святла…