Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 35

Ядвабам аголеных ўночы адценняў

Лунаюцца мары ў празрыстаці зор…

Мільярды сусветных жаданняў-трымценняў

Ахутваюць ласкаю стомлены бор…

Прыціхласці рэха на стромых прасторах,

Бавоўнасці водару прагны глыток…

Скідай нерашуча, няўмела свой сорам —

І можа пачуе спакушаны Бог…

Як дыхае цень, што прачнуўся да скону,

Як коткаю крочыць смуга да ракі…

Як плача матыль у бяскрыллі палону,

Як дзіда ўваходзіць у вільгаць зямлі…

Перлінамі скарбніц дзівосных, таемных

Між нерушаў бору, між лядаў яго

Сустрэнуцца губы і вусны ўзмакрэлых

Цнатлівых юнацкіх, бы грэху віно…

На ростанях вечнасці, мнішкаю сціплай,

Ледзь-ледзь апранае світанак цяпло.

Мільярды пачуццяў па травах разліла

Ядвабам пяшчоты тумана крысо…