Читать книгу Сляза ляза - Павел Гаспадыніч - Страница 28

Д'ябал слухае цішыню

Душ крывіцкіх збалелых.

Можа, пустка патрэбна яму

У вачах іх збялелых…

Выпівае анёл чарку сну

З бел-чырвонага куфля на небе.

Д'ябал шэпча ў хмелю яму:

Няма месца абодвум на глебе

Што ўзарана слязьмі і крывёй

Спакон веку яму падуладных…

Суразмоўца ў адказ цішынёй

Праслаўляе народ гэты ладны…

Праслаўляе мінулыя дні,

Што Пагоняй лунаюць у душах.

З тых часоў, калі Каралі

Баранілі крывіцкасць у Пушчах.

І калі не спакушаны Бог

Беларусь блаславіў вольным краем…

А ў 2010 з Раства Яго рок

Д'ябал душы ў краіне збірае…

Ды не бачыць ён пустку ў вачах,

І пакоры крывіцкай ня бачыць

Анёл шэпча: «Нячысты, твой страх

Зямлі гэтай свабоду пазначыць….

Д'ябал слухае цішыню

Душ крывіцкіх збалелых….

І здаецца, здаецца яму

Бляск вачэй іх у полымі веры…