Читать книгу Хыял + Чынбарлык. Шигырь. Том 7. Стихи - Рузил Фазлыев - Страница 48

Соңгы өмет кебек яңгырыйдыр,

Иң кирәген әйтеп калулар.

Сәнәк белән суга язу кебек…

Кыек мыек, сыза алулар…

Аерылышуны көтү кирәк түгел,

Булмый калмас, алар булырлар…

Өметсезлек кебек тоелсада,

Олы өмет белән тулырлар…

Очрашулар кайчак кирәк булмый,

Әйтәселәр инде әйтелгән.

Башка юллар инде алда көтми,

Кирәк җиргә барып җителгән,

Җирдә тормыш эшкә йөргән кебек,

Һәр кешенең үзе hөнәре…

Эшкә бару, эштән кайту белән,

Үтеп китеп бара көннәре.

Эш белән бит барысы бетми әле,

Башка гамәлләре җитәрлек…

Тамак туйдырулар белән бергә,

Кешеләрне, кеше итәрлек.

Барысыда кала, юкка чыга…

Байлыкларың, кылган эшләрең.

Бәлки саклап булыр булган хиснең,

Шигырь юлларына күчкәнен…

Бетмәс юлда кебек гомер вакыт,

Еракларга кеше ашкына…

Билге булып, кала җир өстендә,

Соңгы тапкыр куйган таш кына…