Читать книгу Versamelde werk: Sheila Cussons - Sheila Cussons - Страница 33

Jy beduiwel my, dag, jy laat my opkroes –

ek belg my aasvoëlvlerke en ek tros

giftig . . . maar my krý jy nie: sterker as joue

slaan my wil vas in hierdie twee kloue

hier onder my, en boos gaan ek broei, so los my –

– vir wié los? Wáár is ek, wie’s dié harpy?