Читать книгу Versamelde werk: Sheila Cussons - Sheila Cussons - Страница 39

Die dag het hom vergryp

aan die vet en die blink –

boomkruinswaar en van olyf-gladde lig

boordenstevol geskink.

Om te loop is om te duisel

tussen gloed en die diep dreun

van ’n swaartekrag in my bene op

deur my bloed na my kloppende brein.

Ek sit genael waar ek sit, titan,

een met die wentelende kolos van my Gaea –

haar oogpit ek, haar sibille-blik

wat ín-toe duikel en sink in haar bron –

maar ek brokkel daar in blink

korrels oralsien, ’n kuit

wat sal ryp tot ’n skittering van pyle

boontoe, in sy eie tyd.