Читать книгу Мәхәббәткә генә ышанам… - Тамара Ганиева - Страница 44

Әнкәемнең кулы нык арыган…

Каләм тоткан кулы, урак урган,

Ризык сузган,

Безне назлый торган

Бәп-бәләкәй кулы нык арыган –

Күкрәгенә шуңа ул сыенган.

Әнкәемнең күзе нык арыган…

Нур бөркегән күзе, гыйлем җыйган,

Шатлык күргән күзе,

Күп яшь койган,

Әнкәемнең күзе нык арыган –

Мәңгелеккә ялга йомдырылган.

Әнкәемнең аяклары талган,

Дөнья көтә торгач сызлау алган,

Бер ял итсен дипме сузып салган…

Әнкәемнең аяклары талган,

Читек, оеклары салдырылган.

Әнкәемнең җаны нык арыган…

Аяулардан безне, яратудан.

Куану һәм чиксез сагынудан

Әнкәемнең җаны нык арыган…

Көне бетте микән, җирдән узган…