Читать книгу Мәхәббәткә генә ышанам… - Тамара Ганиева - Страница 50

Йөз яшь миңа.

Шулай фараз итәм.

Йөрәгемнең талу, аруы

Күтәргесез.

Елның елларына

Язмыш йөкләп китеп баруым.

Яңа елмы?

Миңа йөзенче ул.

Йөз генәме?

Бәлки, җиде мең?

Заманым, мин синең ипсез балаң,

Тынгы тапмас үксез ятимең.

Мең тугыз йөз туксан дүртенче ел,

Басып торам синең тупсаңда.

Үз ит мине, тирбәт кочагыңда,

Уйсызларың мәйдан тотканда

Авызлык бир, чәйнәп өзмәслеген,

Бүтәннәргә булсын юртагың.

Минем кире китүләрдән алда

Үрә торып килә туктыйсым.

Борып алып кына авызлыклап,

Туктатам мин хәзер заманны.

Туктатам да уйландырам аны,

Аерсын бер яхшы яманны.

Йөз яшь миңа.

Йөз дә беренчегә

Күтәргәндә шушы шәрабны,

Әйтим әле:

Арыганчы җаным

Ак дөньяны барыбер яратты.