Читать книгу Саклыйм җылы назларымны = Душа моя полна нежностью - Тарханова Флёра - Страница 19

Менә, әти, тагын килдек әле

Хәл-әхвәлләреңне белергә.

Ташка уйган сурәткәеңдәге

Елмаюың кабат күрергә.

Ничек анда: кемнәр синең янда,

Аралашыр җаннар таптыңмы?

Безне сагынуың үтми бугай –

Син төшләргә шуңа кайттыңмы?

Вакыт уза – олыгайган саен,

Ешрак уйландыра балачак.

Безнең өчен көеп яшәүләрең

Тирән эзләр булып калачак.

Гомерең буе авыр йөк тартсаң да,

Сыгылмадың – булдың чыдамлы,

Әмма балаң чирләп китте исә,

Керфекләрең яшькә чыланды.

Шаярышсак, «талкан коры» иде –

Күзләреңә генә караттың.

Ә шулай да безнең һәрберебезне

Ана назы белән яраттың.

Шуңадыр да кичләр җиткән саен

Җыелыштык синең яныңа:

Барлык гадәт, барча һөнәреңне

Сеңдердең һәр балаң канына.

Өйдән яшьли очкан һәммәбезгә

Булдың бит син терәк, дирбия, –

Чит җирдә дә юлдан яздырмады

Бишектән үк салган тәрбия.

Ни кызганыч, иртә китеп бардың,

Күрә алмый калдың бу көнне.

Тик «аннан» да безнең һәр адымны

Күзәтәсең кебек шикелле:

Төшкә кереп, безне кисәтәсең,

Явыз көчкә киртә корасың,

Зыян салыр кебек тоелганны

Якын җибәрмичә торасың…

Сине юксынуны җиңә алмый

Кайчакларда сабыр, көч сына,

Җыйган бурычларны да, ичмасам,

Түли алмый калдык без сиңа.

Һәр ел саен бергәләшеп, әти,

Кайтырбыз да синең яныңа,

Ризалыгың, якты рухың өчен

Хөрмәт белән чиксез рәхмәтләрне

Дога итеп уеп калдырырбыз

Кабереңдә үскән талыңа.