Читать книгу Саклыйм җылы назларымны = Душа моя полна нежностью - Тарханова Флёра - Страница 26

Бу тормышта шактый хәсрәт күрдең,

Кайчакларда «һуштан язып» йөрдең,

Ни эшләргә белми, тилмереп.

Тик шулай да үзеңдә көч таптың

Килер көнне гөрләп үтәр өчен,

Бөтен киртәләрне җимереп.

Язмышыңда кайгы урын алды –

Ирең үлеп, балаларың калды

Урнашмаган килеш бу җирдә.

Һәр икесен зур белемле иттең,

Инде оныкларың үсеп китте –

Син аларга дәва күп «чирдән».

Өстәвенә, кайчак хәлең бетеп,

Көндез хәтта эштән кайтып-китеп,

Әниебезне ун ел карадың.

Һәр көн саен әллә ничә тапкыр

Тәмле ашлар пешереп хөрмәт иттең,

Һәрчак матур һәм дә чиста йөрттең –

Ходай бирсен сиңа савабын!

Шушы кадәр көчле энергия

Күкләрдән дә төшә, күрәмсең,

Нәселдән дә килә, күрәсең.

Тик саулыкны саклап бетереп булмый:

Борчу-хәсрәт тән сихәтен урлый –

Кем күрсен соң безнең күрәсен?

Киләчәгең якты булсын, сеңлем,

Оныкларың белән балаларың

Күрсәтсеннәр бары игелек.

Минут саен сәламәтлек кирәк,

Олыгая барган саен бигрәк –

Сәламәтлек телим иң элек!

Саулык булса, бөтен нәрсә була,

Һәр сәгатең бәхет белән тула,

Нурлар уйный моңсу йөзләрдә.

Очрашулар ешрак насыйп булсын,

Тормышларың һәрчак балкып торсын,

Ут сүнмәсен синең күзләрдә!