Читать книгу Toe-Val-Lig - Amore Bekker - Страница 12

Wat ek nou gaan vertel, het tydens die Tweede Wêreldoorlog gebeur.

My pa het in 1940 by die geallieerde magte aangesluit en in die mediese korps in Egipte diens gedoen. Briewe was die enigste manier om te kommunikeer en Pa en Ma het weekliks aan mekaar geskryf.

Hul huis was in Charleston Hill, ’n klein uitbreiding net buite die Paarl. Dit was yl bewoon met baie leë, beboste erwe. Die wêreld was maar klipperig. My pa het gespot dat klippe daar groei! Terwyl hy in Egipte was, het my ma met hul kinders van onderskeidelik agt en twee, en ’n baba van nege maande, daar agtergebly. Ek was nog nie gebore nie.

Een aand het my pa gedroom dat my ma by die kombuisdeur – ’n staldeur – uitstap en het hy duidelik ’n koperkapel op die trappie net buite die deur sien lê. Die droom het hom so geraak dat hy dadelik ’n brief geskryf het om Ma daarvan te vertel en haar ernstig te waarsku om altyd eers oor die onderdeur te kyk voor sy buitentoe gaan.

Dit was Februarie en snikheet. ’n Paar dae nadat sy die brief gekry het, mik my ma agterdeur toe met die baba op haar arm. Sy huiwer ’n oomblik en, gedagtig aan my pa se droom en waarskuwing, loer sy eers oor die onderdeur. En daar lê ’n yslike geel koperkapel toe opgekrul op die trappie voor die deur. As sy oudergewoonte buitentoe geloop het, sou sy op die slang getrap het en sou hy haar seer sekerlik gepik het.

As ek dink hoe lank dit destyds geneem het vir ’n brief om uit Egipte tot in die Paarl te kom, weet ek dit was die Here se perfekte tydsberekening dat my ma die brief gekry het toe sy dit gekry het.

Maureen Joubert