Читать книгу Хабар - Андрэй Сідарэйка - Страница 17
Хобi па суботах
Гісторыйкі, гумарэскі, іранескі, былі
Балюча – затое гаюча, або кароткі курс народнай медыцыны
Гумарэска
ОглавлениеАднойчы вясковец Мікола знянацку захварэў.
– Вой, таблетак ніякіх няма, і аптэка не працуе. Чым жа мне цябе лячыць? – занепакоілася жонка Марыля.
– Я неяк чытаў у газеце, што добра дапамагае народная медыцына. Ёю яшчэ нашы прадзеды карысталіся, – зазначыў хворы.
– Што, напрыклад? – пацікавілася кабета.
– Пярцоўка ці алкагольны кактэйль, – адказаў той.
Праз хвіліну жанчына ўжо трымала чарку пярцоўкі. Міколу адразу такая ўвага спадабалася, бо дагэтуль на гарэлку дома было табу. А тут жонка сама ў ложак прынесла.
На жаль, хвароба ў мужчыны хутка прайшла, і курс народнай медыцыны скончыўся. Таму ён пайшоў на хітрыкі: раніцай выйшаў на двор лёгка апрануты, а вярнуўшыся, нібыта закашляў і зноў злёг у ложак. Жонка павойкала ды ўзялася лячыць мужа правераным спосабам.
Міколу хацелася так пахварэць даўжэй, але, каб Марыля не западозрыла яго сімуляцыю, быў вымушаны хутка падняцца на ногі. Праз тыдзень гісторыя паўтарылася. І зноў былі алкагольныя кактэйлі, пярцоўка, націранне спіны спіртам.
– Якая добрая народная медыцына, – хваліў Мікола сваё лекаванне, – хутка выздараўліваю. Не тое што таблеткі. Хімія адна!
Праз тыдзень мужчына прастыў яшчэ раз.
– Можа, пярцовачкі? – запытаўся ён у жонкі.
– Здымай кашулю ды кладзіся ў ложак, – пачуў загад жонкі. – Зараз тваю хваробу выганяць будзем.
Мікола з задавальненнем выканаў жончыну просьбу. Але замест звыклай пярцоўкі ўбачыў у руках каханай лазовы дубец.
– А гэта яшчэ навошта? – здзіўлена запытаўся ён.
– Таксама добры сродак ад прастуды. У газетах пішуць, што дапамагае за адну хвіліну, нават лепш, чым пярцоўка, – з усмешкай адказала кабета. – Ім яшчэ нашы прабабкі карысталіся.
– Падман, – занепакоіўся Мікола. – Ніякія лекі пакуль за хвіліну на ногі не ставілі. Патрэбны курс лячэння.
– Значыцца, пройдзем яго, – супакоіла жонка і перайшла да працэдуры.
– Балюча, – завойкаў Мікола пасля першага дубца.
– Пацярпі, любы, – папрасіла лагодна жонка. – Балюча – затое гаюча.
Не мінула і хвіліны, як Мікола амаль пракрычаў, што ўжо стаў здаровым.
– І сапраўды, лепш за пярцоўку дапамагае, – зазначыў уголас ён.
Больш Мікола стараўся не хварэць. Бо ў народнай медыцыне лекі разнастайныя. І не заўсёды прыходзяцца даспадобы.