Читать книгу Хабар - Андрэй Сідарэйка - Страница 17

Хобi па суботах
Гісторыйкі, гумарэскі, іранескі, былі
Балюча – затое гаюча, або кароткі курс народнай медыцыны
Гумарэска

Оглавление

Аднойчы вясковец Мікола знянацку захварэў.

– Вой, таблетак ніякіх няма, і аптэка не працуе. Чым жа мне цябе лячыць? – занепакоілася жонка Марыля.

– Я неяк чытаў у газеце, што добра дапамагае народная медыцына. Ёю яшчэ нашы прадзеды карысталіся, – зазначыў хворы.

– Што, напрыклад? – пацікавілася кабета.

– Пярцоўка ці алкагольны кактэйль, – адказаў той.

Праз хвіліну жанчына ўжо трымала чарку пярцоўкі. Міколу адразу такая ўвага спадабалася, бо дагэтуль на гарэлку дома было табу. А тут жонка сама ў ложак прынесла.

На жаль, хвароба ў мужчыны хутка прайшла, і курс народнай медыцыны скончыўся. Таму ён пайшоў на хітрыкі: раніцай выйшаў на двор лёгка апрануты, а вярнуўшыся, нібыта закашляў і зноў злёг у ложак. Жонка павойкала ды ўзялася лячыць мужа правераным спосабам.

Міколу хацелася так пахварэць даўжэй, але, каб Марыля не западозрыла яго сімуляцыю, быў вымушаны хутка падняцца на ногі. Праз тыдзень гісторыя паўтарылася. І зноў былі алкагольныя кактэйлі, пярцоўка, націранне спіны спіртам.

– Якая добрая народная медыцына, – хваліў Мікола сваё лекаванне, – хутка выздараўліваю. Не тое што таблеткі. Хімія адна!

Праз тыдзень мужчына прастыў яшчэ раз.

– Можа, пярцовачкі? – запытаўся ён у жонкі.

– Здымай кашулю ды кладзіся ў ложак, – пачуў загад жонкі. – Зараз тваю хваробу выганяць будзем.

Мікола з задавальненнем выканаў жончыну просьбу. Але замест звыклай пярцоўкі ўбачыў у руках каханай лазовы дубец.

– А гэта яшчэ навошта? – здзіўлена запытаўся ён.

– Таксама добры сродак ад прастуды. У газетах пішуць, што дапамагае за адну хвіліну, нават лепш, чым пярцоўка, – з усмешкай адказала кабета. – Ім яшчэ нашы прабабкі карысталіся.

– Падман, – занепакоіўся Мікола. – Ніякія лекі пакуль за хвіліну на ногі не ставілі. Патрэбны курс лячэння.

– Значыцца, пройдзем яго, – супакоіла жонка і перайшла да працэдуры.

– Балюча, – завойкаў Мікола пасля першага дубца.

– Пацярпі, любы, – папрасіла лагодна жонка. – Балюча – затое гаюча.

Не мінула і хвіліны, як Мікола амаль пракрычаў, што ўжо стаў здаровым.

– І сапраўды, лепш за пярцоўку дапамагае, – зазначыў уголас ён.


Больш Мікола стараўся не хварэць. Бо ў народнай медыцыне лекі разнастайныя. І не заўсёды прыходзяцца даспадобы.

Хабар

Подняться наверх