Читать книгу Хабар - Андрэй Сідарэйка - Страница 19

Не паспеў я апынуцца ў краме, як за спінай пачуў:

– Гэта ён!

Тут жа каля мяне з’явілася сімпатычная дзяўчына – прадавец-кансультант – і прамовіла з усмешкай:

– Добры дзень, ці магу я дапамагчы вам выбраць тавар?

Гэтую краму я наведваў неаднойчы, але так ветліва, як сёння, да мяне тут ніколі не ставіліся. Наадварот, звычайна я бачыў незадаволеныя твары супрацоўнікаў.

«Мабыць, не з той нагі ўсталі», – узнікла думка.

А дзяўчына працягвала:

– Калі спатрэбіцца кансультацыя, то, калі ласка, звяртайцеся.

– Чаму б і не? – адказаў я, бо тут не кожны дзень прапаноўвалі свае паслугі. – Дапамажыце, будзьце ласкавы, выбраць парфуму.

– Гэта сапраўды ён! – зноў пачуліся галасы за спінай. – Прыкметы супадаюць.

– Тады прайдзіце за мной, – амаль праспявала дзяўчына.

Я рушыў следам. Праз хвіліну мы апынуліся ў патрэбным аддзеле.

– Які водар вам больш за ўсё падабаецца? – запыталася прадавец.

– Розны, – адказаў я.

– Гэта правільна, – усміхнулася дзяўчына. – Трэба мець парфуму дзённую і вячэрнюю, летнюю і зімовую, штодзённую і спартыўную. Ранішняя парфума павінна быць свежай, а на вечар лепш браць больш цяжкі водар.

За пяць хвілін кансультацыі я даведаўся пра адэкалоны і туалетныя воды, здаецца, усё, што можа быць патрэбна звычайнаму мужчыну.

– Які ваш выбар? – зноў праспявала кансультант.

– Вось гэтая парфума мне спадабалася.

– Цудоўна. Яна вам падыходзіць, – усміхнулася дзяўчына.

Я прайшоў да касы.

– Добры дзень, – павіталася касір, якая звычайна сядзела са змрочным тварам. – Якое цудоўнае сёння надвор’е. Якраз для водару такой парфумы.

Я збіраўся ўжо разлічвацца, як да касы падбег ахоўнік.

– Толькі што званілі з другой крамы, сказалі, што тайны пакупнік – дзяўчына-бландзінка, а не…

Тры пары вачэй утаропіліся на мяне. Першай апрытомнела касір:

– Мужчына, хутка разлічваемся, не затрымліваем чаргу.

– Зараз, зараз, – паспешліва лічыў я купюры.

Кансультант жа ў гэты час шчыра абурылася:

– Я за сёння ўжо тройчы чытала лекцыю аб правілах выбару парфумы, ажно язык забалеў! Так працаваць проста немагчыма!

У гэты момант у дзвярах з’явілася бландзінка.

– Гэта яна! – шапнула касір. – Хутка па сваіх месцах!

– Добры дзень. Цудоўна выглядаеце. Ці магу я вам чым дапамагчы? – звярнулася кансультант да наведвальніцы.

– Канешне, – адказала яна.

Тым часам я забраў сваю парфуму і накіраваўся да выхаду. Эх, каб кожны дзень у крамы хадзілі тайныя пакупнікі! Можа, тады наш сэрвіс стаў бы лепшым?