Читать книгу Al is die maan 'n misverstand - Danie Marais - Страница 11

Die siener verstaan soos ’n hond –

met sy neus

trap sag in die bloedspoor van môre.

Hy glo die swaelreën sonder ophou

ontsyfer die verkeer

hou die krioelende miere dop

in die sierskrif aan die muur.

Hy lees die tekens in die jongste modes:

Die toekoms is epidemie.

Hy moet haar stop.

Al die ander

is vreemdelinge

toegespin in haar tv-arms

haar vergesigte.

Hy is alleen.

En die hou

kom altyd van agter.

Dit is telkens

te laat.

Waar die siener val

kom ’n biblioteek op.