Читать книгу God se pad van vryheid - Engela Linde - Страница 74

DIE VOLK VESTIG IN DIE BELOOFDE LAND

Die Here het aan Israel die hele land gegee … Hulle het dit in besit geneem en daar gaan woon (Jos 21:43).

Israel se trek was lank, maar die doel haalbaar; hulle kon swerf en wag tot hulle nie net geestelik ryp was nie, maar die politiek rondom ook rustig. Stukke land is al ontwikkel (dagstukkie 4 Mrt), maar nou kry elke stam sy deel. Waar ander nomade volgens water en weiding kom en gaan, sien die Kanaäniete met verbasing en groeiende kommer hoe hierdie merkwaardige volk hulle permanent ingrawe.

Dit geskied nie sommerso nie, en Josua het sy hande vol. Die Jode was egter nog altyd ’n taai, vindingryke volk. Hulle kap bosse uit (Jos 17:15), lê boorde en landerye aan, bou hulle veestapel. Hulle verruil tent vir kleihut of rig ruïnes in as woonplek, maak meubels van rouhout. Hulle sou tabernakels vir Jahwe bou, trou en vermeerder, nuwemaanfees hou, ’n kultuur vestig wat nooit weer uitgewis sou word nie.

Daar is voorlopig alle kante toe vrede (Jos 21:44). Later sou ou en nuwe vyande soos die Filistyne weer te voorskyn kom. Maar tans is hulle vry mense, ongebonde, en elkeen doen soos hy wil en goeddink … helaas, soms tot ander uiterstes, van bloedvergieting en afgodsdiens (Rig 17:6; dagstukkie 13 Mrt). As hulle maar gehou het by hulle familielewe, godsdiens, landbou en opbouwerk.

Is dit nie die verhaal van elke nasie, familie, gesin en enkeling nie? As hulle tog maar … Dikwels is daar betyds besinning, inkeer, versoening. Ander kere gaan alles te ver, en die vryheidspad eindig in ’n geestelike en emosionele wag-ʼn-biejiebos. Rus en stilte is nie teen die natuur nie. Moenie roei en stoei om dit te vernietig nie. “Ek weet wat Ek vir julle beplan, sê die Here: voorspoed en nie teenspoed nie; Ek wil vir julle ’n toekoms gee,’n verwagting!” (Jer 29:11). En as lewenstorms sonder jou wil en keuse oor jou kom, reik uit na die helpende hand van God.

GEBED: Help ons, Here, om ook en veral ten tye van vrede en rustigheid te bou en te behou, nie in ledigheid grense oor te steek waarvandaan daar geen terugkeer is nie.