Читать книгу God se pad van vryheid - Engela Linde - Страница 85
16 Maart Rut 3:1-11
ОглавлениеRUT SE PAD NA GELUK
“Moet nou nie verder bekommerd wees nie …” (Rut 3:11).
Rut ly meermale onder verterende heimwee. By die dorpsput tussen die kletsende vroue wat haar tóg half eenkant hou, staar sy saans suidooswaarts na waar haar verre vaderland in persdonker gebergte lê. In sy “Ode to a Nightingale” stel Keats hom dié heimwee voor (eie vertaling): “Miskien is dit dieselfde lied/ in Rut se hart toe sy, van weemoed siek/ in trane staan te midde van die vreemde graan.”
Soos Naomi se terugkeer ou nuus raak, verminder die aalmoese. Boonop hou die dorpsvroue ’n streng oog oor hulle hubare seuns. Tog red juis hulle wette vir Rut van honger, want afvalare moet bly lê vir armes, weduwees en vreemdelinge (Lev 23:22). Rut was al drie. Sy beland nie terloops op Boas se lande nie. Naomi beduie met hoopvolle hand die pad soontoe. Sy waag baie om ’n jong vrou te laat inkruip by die veldbed van ’n alleenloper. Sy bring kruit by vuur; dit was oestyd, met sy vrugbaarheidsrites en volrypheid. Maar sy trek peil op die karakter van Boas en Rut. Dalk wou sy tog vir Boas effens kompromitteer? Jonk is Boas nie meer nie, maar forsbruin in die rooigeel aandlig op die dorsvloer. Geurig in ’n pan op die oop vuur braai die gars vir sy aandete. Hy en Rut moet ewe groot geskrik het toe hy teen voordag orent kom en haar by sy voetenent vind.
Hy hanteer egter die saak soos ’n wyse en nie soos ’n dorpsgek nie. Losser nommer een word eerbaar uitgeskakel. So kom Rut tot rus in haar nuwe huwelik. Eenkeer is geskryf: “Die huweliksklokke wat op Rut se bruilof lui, is dieselfde wat lui op die bruilofsfees van die Lam.” Die vae, innerlike dryfkrag daar aan die grens tussen Israel en Moab het bestemming geblyk te wees. Met die lees van die latere stamboom (Matt 1:5-6) sou dit blyk hoe God hierdie swakke menslike keuse gerugsteun het.
GEBED: Ons dank U, Here, vir die verhaal van Rut, soos ’n nagtegaalslied in die harde geskiedenis van Israel van daardie tyd. Dit wys ons dat dit soms doodgewoon goed kan gaan.