Читать книгу God se pad van vryheid - Engela Linde - Страница 84

DIE OPTEL VAN DIE ARE

“Mag ek lande toe gaan om are op te tel …?” (Rut 2:2).

Rut was gelukkig, of hoe? Die Joodse wette het bepaal dat afval-are moet bly lê vir behoeftiges en vreemdelinge (Lev 23:22). Maar “are optel” is nie so idillies nie. Suinige mense was daar altyd, en ’n opteller kon suur kyke kry, of die gebrom in die donker baard van ’n landeienaar hoor. Daarby verniel die heeldagse gebukkery ’n vrou se rug, hoe soepel ook.

My pa het vertel hoe hy en vriende in die depressietyd rondom 1933 op ’n plaas gekom het waar die mense net ’n brood vir ete gehad het. Dit was ’n kosbare en byna onbekombare weelde. Hulle is genooi om saam te eet. Die oom sit met sy hand op die brood en sê: “Kêrels, sê net as julle nog wil hê.” Toe sê een bedees: “Oom, ek sal nog ’n stukkie vat.” En die oom sny ’n snytjie, en so gaan dit aan … tot die brood op was. Hierdie oom het nie net sy are gegee nie, maar sy verwerkte oorlewingsbroodjie, tot seermakens toe.

’n Vrou sê onlangs, ná ’n vakansie by haar kinders: “Ek sal goed op hulle oorskiet kan lewe.” Sy het spaarsaam grootgeword en ken die kuns van “are optel”. Maak maar enige ouer vrou se yskas oop, en jy staan verstom oor al die houertjies met oorskietkos. Alles saam fyngedruk en met eier en meel gemeng, kan dit in vlak olie tot brosbruin “moerby”-koekies gebak word. ’n Pastorievrou met ’n groot gesin het Vrydae van ’n paar brode toebroodjies gemaak vir naweeketes. Dit was ’n les om te sien hoe sy die krummels sorgvuldig by die botter inroer voor die smeerdery begin.

In die deursneehuis is armoede nie meer so sigbaar nie. Tog lewe massas mense van oorskietkos. As jy dan kos moet weggooi, sorg dat dit apart en deeglik toegedraai op die vullisterrein aanland. Dis die eerbiedige are langs die soom van jou land.

GEBED: Ons wil bid soos ons voormense, Here: “Vir spys en drank sê ek u Naam lof en dank.” Leer ons ook om die are nie te vergeet nie.