Читать книгу Die Silberstein-trilogie - Etienne le Roux - Страница 23

In die groot huis begin die waaiers meteens werk. Die reuseskroewe dwar­rel die stoffies op die plafon. Al die ligte op die werf is verdoof; die maan is agter die wolke; soliede voorwerpe is slegs grade van donkerte. Die gas­te struikel blind deur die tuine op pad na hulle motors wat êrens in die doolhowe geparkeer is.

En dan word die horison verlig deur ’n helder gloed. In die naturel-lelokasie, spesiaal vir sy werkers deur Jock Silberstein gebou, is een van die kerke besig om te brand. Namate ’n skool en van die administratiewe geboue ook een ná die ander in die ontbranding deel, word die tuin belig en vind die gaste dit nou moontlik om hulle motors te vind en hulle so haastig moontlik te onttrek.

Dis net Julius Jool (toevallig ook ’n vuurvlooi), sy alibi bewys, sy par­tytjie so pas begin, wat met uitgestrekte arms na die lig toe hardloop.