Читать книгу Шигырьләр / Стихи (на татарском языке) - Габделджаббар Кандалый - Страница 15

Шигырьләр
III
«Бер ан руйе зәминә кәлде рахъәт…»

Оглавление

Бер ан руйе зәминә кәлде рахъәт[232]:

«Пәришан[233], үлде!» – дәйү кәлде афәт.


Фәкыйрең нәүгъ гъәруси дүнде налә[234]

Гъәмендән әйләндүкчә аһ-у-налә[235].


Хыялы тарихның нәкъеше[236] улды,

Сүзе – дилдә[237], хыялы күздә калды.


Әйа дилбәр[238], мәнем халем әгяһи[239],

Булып тәшна[240] фәкыйрьнең гяһи-гяһи[241].


Җамалеңне әгәр күрсәтсә Рәхман,

Күзем йагын[242] кыйлам мәрһәм[243] ушал ан.


Нәчүкдер халең, и назик мәҗазем[244],

Вә ликән[245] бәндәмен – юкдыр гъиляҗем[246].


Төшебдер бер Ходайга ихтияҗым,

Теләймен: йәнә яндыргай сираҗым[247].


Газизем, и җаным [вә] миһребаным,

Дилем, җаным, тәмурым[248], остоханым[249]!


Ки мәгъшукым, гөлем, багым, бәһарем[250],

Ата берлә анаңдин йадекярем!


Ки әй мәхбүб, әйа ширин зәбаным[251],

Карангу әйләдең рәушан[252] җиһаным.


Йөрәгем парәсе, кувәти җаным[253],

Фида улсын бу тәндә сәңа җаным!


Ки мәгъшукым, мәне Мәҗнүн итебсән,

Әлифдик къәддемне[254] нун әйләйүбсән.


Бу халеми сәңа дидем сәр-а-сәр[255],

Дәуа улгыл бу халемгә сән, и йар!


Морадыңны Хода кыйлсун кифайәт[256],

Башыңдин китмәсүн чәтре гъинайәт[257].


Теләген һәр нәчүк булса, һәман бул[258];

Яман телдин, яман күздин әман бул!


Бу дөньяда, ул дөньяда аби[259] тап,

Нә мәкъсудың – ки андин нигү[260] тап.


Яныңда гъәндәлиб[261] укыйа дәстан[262],

Кәчсүн гомрең бәр(дәри?] багы-бөстан.


Ачылсын күңелүң[нең] нәүбәһари[263],

Вирә Хакъ гъиззәте бәхт сад-һәзари[264].


Сәхаби зыйльлең[265] эчрә һәр нә ки вар,

Мәсуни, мәхфуз[266] ула анлар, и йар!


232

Бер ан руйе зәминә кәлде рахъәт – бермәл җир йөзенә хәсрәт килде.

233

Пәришан – моң, кайгы; аптыраш.

234

Фәкыйрең нәүгъ гъәруси дүнде налә – фәкыйрьнең туй бәйрәме елауга әйләнде.

235

Аһ-у-налә – аһ ору, үкереп еглау.

236

Тарихның нәкъеше – узган эшнең гәүдәләнеше.

237

Дилдә – дил: күңел, җан, рух; хәтер.

238

Дилбәр – гүзәл, чибәр; йөрәкләрне яулаучы.

239

Халем әгяһи – хәлемне белүче.

240

Тәшна булу – омтылу, сусау.

241

Гяһи-гяһи – вакыт-вакыт, кайчакларда.

242

Күзем йагын – күзем маен (күз нурын).

243

Мәрһәм – җәрәхәткә, ярага сөртә торган май (бәлзәм).

244

Назик мәҗазем – нечкә холыклым, назлым.

245

Вә ликән – вәләкин.

246

Гъиляҗ – чара; дәва.

247

Сираҗ – шәм; яктырткыч.

248

Тәмурым – тамырым, тамырларым.

249

Остохан – сөяк, сөякләр.

250

Бәһар – яз.

251

Ширин зәбан – тәмле тел, татлы тел.

252

Рәушан – якты, нурлы.

253

Кувәти җан – җан куәте, җан көче.

254

Къәддем – буй-сыным, гәүдәм.

255

Сәр-а-сәр – баштан аякка, баштан ахыргача.

256

Кифайәт кыйлу – канәгатьләндерү.

257

Чәтре гъинайәт – ярдәм чатыры (саклап тора торган зонт).

258

Һәман булу – шулай ук булу.

259

Аби – абны (аб – су).

260

Нигү – яхшылык, изгелек.

261

Гъәндәлиб – сандугач, былбыл.

262

Дәстан – дастан; монда: мактау, мәдхия.

263

Нәүбәһари – нәүбәһар; иртә яз, яз башы; биредә: иртә яз кебек.

264

Сад-һәзар – йөз мең.

265

Сәхаби зыйльлең – ышык (булырлык) болытларың.

266

Мәсуни, мәхфуз – сакланган, исән-имин.

Шигырьләр / Стихи (на татарском языке)

Подняться наверх