Читать книгу Шигырьләр / Стихи (на татарском языке) - Габделджаббар Кандалый - Страница 9

Гөлстан чәчәк атканда,

Тулы ай йирә батканда,

Ки уйлап аны ятканда,

Килеп баса Гөлстаным.

Гөлстан – исме бик матур,

Үзе гурничада ятыр;

Укырга, эшкә дә батыр, –

Аны алмый йөрәк түзмәй.

Даны тоткан бөтен илне,

Диләр: «Булыр бу кем килне?

Җилеп җилфердәтә җилне,

Ничек беркемне дә сөзмәй?»

Гөлстан гөлчәчәк аткан,

Ике бите эчкә баткан,

Аның гыйшык уты тоткан –

Балык кеби суда йөзмәй.

Гөлстан илләре кайда?

Диләр: «Яхшысы – Кытайда!»

Йөзең нуры кем ул айда? –

Чагыла күзләрем түзмәй.

Гөлстан, төп гөлем булгыл!

Мәнемлә бер генә кунгыл!

Сафалар шәрабен сонгыл[152],

Ки сөзгечтән дә һич сөзмәй!