Читать книгу Шигырьләр / Стихи (на татарском языке) - Габделджаббар Кандалый - Страница 22

И белмисең, шөйлә[359] булдым

Җиһанда бән сәңа моштакъ[360],

Йосыф берлә Зөләйхадик, –

Ки бәлки, зийадә[361] моштакъ.

И җанки, хили моктандым[362],

Ки бер күрергә уфтандым,

Еладым, дәхи сыктандым,

Сагынып бик, булып моштакъ.

Сәүгән тоткач, киңәш тарка,

Тагын эш алка да салка,

Калырсың көлкегә халка[363], –

Тик утырма юаш, йомшак.

Юаш дигәнгә рәнҗемә,

Кесәл дә булма, кәлҗемә,

Юк әсбаб[364] берлә алҗыма, –

Юк әсбаблар булыр моштакъ.

Юк әсбаб нигә аласың? –

Ки кайгы берлә бетәсең!

Тагы да кемне көтәсең?

Кемә күңлең булыр моштакъ?!

И-и, и генә лә, и генә,

Ни булды миңа, ни генә?

Эшемдә юк ла көй генә,

Нидән буды икән эш так[365]?

Ничек табыйм ла көй генәм?

Сөйләп бир, җанеки генәм,

Матурым, и чибәр генәм,

Әгәр булсаң ки бик хуш так.

Бу карышмак белән, тутка[366],

Җитәлсаң ярый максудка;

Алып куйса бер Асмутка

Вә йаки бер яман Артак…