Читать книгу Шигырьләр / Стихи (на татарском языке) - Габделджаббар Кандалый - Страница 42

Бу хатымны кабул итеп аласың,

Кабул итсәң, читен өзеп каласың.

Сәнең өчен аһе-ваһ органларым,

Бер күрергә тилмереп торганларым!

Каным, сәүгән йөрәгем парәсе сән,

Тәнем рухы, күземнең карасы сән.

Хода язсын мөкъәддәр[515] каләмендә:

Кауышдырсын бу дөнья галәмендә.

Кыяфәтең, сыйфатың суда кондыз,

Үзең былбыл, күзең мисальдә[516] йолдыз.

Сәнең дәрдең белән даим йөримен,

Сәнә күргәч, сары майтик эримен!

Сәнең дәрдең билә булдым герифтар[517],

Хода кыйлса иде сәне, гүзәл йар!

Сәнең буең Ак Иделнең камышы,

Сүләгән сүзләрең былбыл тауышы.

Сәнең өчен акыздым күздә йәшем,

Бу хәсрәтдин чыкар микән бу башым?!