Читать книгу Шигырьләр / Стихи (на татарском языке) - Габделджаббар Кандалый - Страница 32

Сәлам яздым сәңа, сәрвиҗәмалем,

Сәламемне алыр булсаң, гүзәлем.

Морадың [вә] мәкъсудың бирсен Алла,

Хаталардин сәне сакла[сын] Алла.

Сәнең йөзең кояшдик нур икәндер,

Ходай сәне бәңа язган микәндер?

Сачең охшый Зөләйханең саченә;

Сәнең керфекләреңдин нур сачелә.

Язаеммы, җаныкаем, йитәрме?

Сәне алмай күңел гыйшкы бетәрме?

Сәне сәрбагъ[397] эчендә гөл яратды,

Бәне сайрамага былбыл яратды.

Сәнең сайрамакың дидар[398] өчендер,

Бәнем сайрамакым сән йар өчендер.

Кулың – ястык, сачең юрганым улсын,

Бәнем җаным сәнең корбаның улсын.

Надан ирне кияү итсәң үзеңә,

Кыямәт көн кара ягар йөзеңә.

Нә хурлыкдыр сәнең кебек матурга

Надан астында кыймылдап ятырга.

Сәнең вәгъдәң көтә-көтә, гүзәлем,

Өзелеп бетәдер бәнем үзәгем.