Читать книгу Шигырьләр / Стихи (на татарском языке) - Габделджаббар Кандалый - Страница 36

Гаҗәб ләтыйфәдер[413] җисмең,

Ки белми ничек[дер] исмең;

Йөрәгем, бәгърем и кисдең,

Ки күргәзеп кәмаляти[414].

Билең нечкә, буең һәм төз,

Тәнең саф, гүйәки ак бүз;

Әгәр дисәң дә сән бер сүз,

Укыр идем йөз айати[415].

Гаҗәбдер ки билең анчә,

Ләбең[416] ләгъел, дешең гъөнчә[417];

Юк ирде күрдекем бончә,

Күрүбән күп кәмаляти.

Үзең сылу, йөзең күркәм,

Нәчә дисәм дә улыр кәм;

Язарга фәһм[418] йитмидер һәм

Кәгазь, кара, мәкаляти[419].

Кашың кара сызылмышдыр,

Дешең йинҗү дезелмешдер,

Йөрәк-бәгърем өзелмешдер

Гыйшык дотып сәңа катый.

Сачең кара ирер төндик,

Сачең ара йөзең көндик;

Улыбмын имди Мәҗнүндик,

Идеп гыйшык хыйаляти[420].

Сәнең өчен, әйа җаным,

Тәнемдә калмады каным;

Бетебдер дәрде-дәрманым,

Күрәчәк[421] ошбу халяти.

Әйа җаным, кызыл алмам,

Ки сәндин күңлеми алмам;

Килүрсән – гайрени алмам,

Идеп сәңа макаляти!

…Колак салып ишет, җаным,

Идәем бер хикәяйәти…

Яратыбдыр сәне ул Хакъ,

Кызыл йакут кеби һәм ак

Йөзеңә салды күп рәүнәкъ[422],

Идүбән күп ригайәти[423].

Йөзеңне әйдәде гөлтик,

Сачеңне кыйлды сөнбелтик,

Ауазың итде былбылтик,

Идеп фазли гъинайәти[424].

Сылу әйләде үзеңне,

Тулан ай итде йөзеңне,

Идеп нәргистәй күзеңне

Мөдәүвирсез бигайәти[425].

Кашыңны әйләде кара,

Ачык кыйлды ике ара,

Һилялә охшашы вара[426], –

Чигелмеш биниһайати!

Йөзең биңзәр тәмам айа[427],

Күрәнләр хур кеби сайа[428];

Сәңа охшашлы, әйт, кайа? –

Яңылдым бер бу айати.

Йөзең охшар кызыл гөлә,

Йөзеңдин нурларың агыла,

Күрәчәк күзләр чагыла,

Көнәш кеби шәрайати[429].

Күзең гәр кешегә бакылыр[430],

Күзеңдин утларың чакылыр,

Кәлүбән сөрмә якылыр, –

Кидәрер һәм бу сагъәти[431].

Ки ак йакут кеби балкып,

Ике садрең тора калкып,

Ки күлмәк үтәли балкып, –

Нуры улыр галямати!