«Кыңгыраулы яшел гармун»1,
«Яшел эшләпә»2 беләм.
Яшел косынка да күрдем,
Саташам шуның белән.
Бер сәерлек һәм серлелек
Аңымны чорнап алды.
Хисләремне куптарды да
Әллә кая югалды.
Шуны эзләп йөргән чагым,
Алгысый, ярсый җаным.
Яулык түгел, кирәк миңа
Аны ябынган ханым…
*
**
Фатих Кәрим поэмасы.
Гамир Насрый комедиясе.
